"ΚΛΕΙΣΤΟΝ"





Καλές αναρτήσεις σε όσους συνεχίσουν, καλές διακοπές και δροσερά μπάνια σε όλους, καλή δύναμη και κουράγιο σε όσους τα χρειάζονται. 







Ποτέ δεν πίστευα ότι ένα τραγούδι μπορεί να σε ακολουθεί για όλη σου τη ζωή. Μέχρι που γνώρισα την Κρήτη και τον Ερωτόκριτο. Το μοιράζομαι μαζί σας σε μια διαφορετική εκτέλεση. 

Ραντεβού πάλι τον Αύγουστο και να θυμάστε:

Τα μάτια δεν καλοθωρούν στο μάκρεμα του τόπου 
Μα πιο καλά και πιο μακριά θωρεί 
η καρδιά του ανθρώπου. 

Απ' οτι κάλλη έχει ο άνθρωπος τα λόγια έχουν τη χάρη 
Και κάνουσι κάθε καρδιά παρηγοριά να πάρει 

Για μένα όλα σφάλουσι και πάσιν άνω-κάτω 
Για ΜΕ Ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων. 


Η βλακεία και τα όρια




Τι γίνεται όταν η ανθρώπινη βλακεία ξεπερνάει κάποια όρια;
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παρακάτω βίντεο.




Τελικά, είναι εφτά τα φωνήεντα;



Επειδή πολύς λόγος γίνεται στο διαδίκτυο για ένα άρθρο δασκάλας που δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο των εκπαιδευτικών Ανατολικής Αττικής  "Αλέξανδρος Δελμούζος΄' παραθέτω την άποψη του κ. Σαραντάκου για το επίμαχο θέμα με την οποία και συμφωνώ.







"Ένας καινούργιος γλωσσικός μύθος διαδίδεται στο ελληνικό Διαδίκτυο τα τελευταία δύο εικοσιτετράωρα με την ταχύτητα πυρκαγιάς σε ξερόχορτα. Όπως φαίνεται,  από σκοτεινούς κύκλους εξυφαίνεται ένα ακόμα σχέδιο με στόχο την αλλοίωση της ελληνικής γλώσσας, ή τουλάχιστον έτσι «αποκαλύπτει» σε ένα άρθρο που έχει τίτλο «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη», το οποίο έσπευσαν να αναδημοσιεύσουν ένα σωρό ιστολόγια, πολλά από αυτά πολυσύχναστα. Όχημα της υποτιθέμενης αλλοίωσης είναι το καινούργιο βιβλίο γραμματικής της 5ης και 6ης Δημοτικού, που μπορείτε να το δείτε εδώ.

Ολόκληρο το άρθρο το διαβάζετε σε κάποιο από αυτά τα ιστολόγια, π.χ. εδώ, ενώ υπάρχει και μορφή του σε pdf, επαυξημένη με σχολιασμένες σελίδες του βιβλίου, αναρτημένη στον ιστότοπο του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Ανατολικής Αττικής «Αλέξανδρος Δελμούζος»

Η ανάρτηση σε εκείνο τον ιστότοπο εξηγείται διότι το άρθρο δυστυχώς γράφτηκε από δασκάλα, μέλος του συλλόγου, που εργάζεται σε δημοτικό σχολείο της Ραφήνας. Βέβαια, το Διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου κράτησε κάποιες αποστάσεις από το άρθρο, και διευκρίνισε ότι η τελευταία παράγραφος, ότι δήθεν ο σύλλογος Αλ. Δελμούζος οργανώνει ψηφοφορία για να αποσυρθεί το βιβλίο «της κυρίας Διαμαντοπούλου» έχει προστεθεί εκ των υστέρων και δεν περιέχεται στο αρχικό, γνήσιο άρθρο.

Θα παραθέσω μερικά αποσπάσματα του άρθρου και θα τα σχολιάσω, αλλά πρώτα να σταθώ στην υποβολιμαία προσθήκη για το «βιβλίο της κυρίας Διαμαντοπούλου». Είναι λάθος, και είναι άδικο για τους συγγραφείς, να ταυτίζονται τα βιβλία τους με έναν συγκεκριμένο υπουργό· άλλωστε, η διαδικασία συγγραφής σχολικών βιβλίων είναι τόσο μακροχρόνια που τις περισσότερες φορές άλλος υπουργός εγκρίνει τη συγγραφή του βιβλίου και άλλος βλέπει το βιβλίο να κυκλοφορεί στα σχολεία -κάτι τέτοιο είχε συμβεί και με το βιβλίο Ιστορίας της 6ης Δημοτικού. Οι υπουργοί έρχονται και παρέρχονται.

Λοιπόν, το άρθρο ξεκινάει ως εξής:

Με μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσαμε πως πρόσφατα (Νοέμβριος 2011) διανεμήθηκε προς διδασκαλία, στα δημοτικά σχολεία της χώρας μας ένα καινούργιο βιβλίο γραμματικής, για την Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη, αντικαθιστώντας την μέχρι τώρα ισχύουσα γραμματική του Μανώλη Τριανταφυλλίδη, η οποία εδιδάσκετο πλέον των 30 χρόνων.
 Σύμφωνα με την καινούργια γραμματική που… συντάχθηκε από τους: κ. Ειρήνη Φιλιππάκη – Warburton, κ. Μιχάλη Γεωργιαφέντη, κ. Γεώργιο Κοτζόγλου και την κ. Μαργαρίτα Λουκά και εκδόθηκε από τον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, με την ευθύνη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ανακαλύπτουμε πως:

τα φωνήεντα της Ελληνικής Γλώσσας είναι 5 (πέντε)!!!

Τα: α, ε, ι, ο, και το ου. Καθώς και ότι τα φωνήεντα η, υ, ω έχουν καταργηθεί!!!

Και τα σύμφωνα από 17, έμειναν μόνον τα 15!!! Τα ξ και ψ δεν υπάρχουν πλέον!!!

Σημειωτέον, πως στα φωνήεντα συγκαταλέγεται και ο δίφθογγος «ου», καθώς και στα σύμφωνα συμπεριλαμβάνονται τα δίψηφα σύμφωνα ντ, μπ, γκ!.

Αυτή είναι η βασικότερη ένσταση της συντάκτριας για το νέο βιβλίο γραμματικής. Και συνεχίζει:

Με την προγενέστερη Γραμματική του Μαν. Τριανταφυλλίδη, γαλουχήθηκαν γενιές Ελλήνων, που μάθανε να ομιλούνε την Ελληνική Γλώσσα. Αλλά και αλλοδαποί που γεννήθηκαν, έζησαν και σπούδασαν σε ελληνικά σχολεία, και πέτυχαν στα ελληνικά πανεπιστήμια είχαν γαλουχηθεί με την ίδια γραμματική χωρίς να δυσκολευτούν!… Εφ’ όσον οι συνθήκες δεν έχουν αλλάξει, ποιόν λόγο εξυπηρετεί η αλλαγή της κλασσικής γραμματικής σε «φωνητική» γραμματική;
 Η γλώσσα μας, η αρχαιότερη όλων των λαών, τις τελευταίες δεκαετίες έχει υποστεί αλλεπάλληλους βιασμούς από τους εκάστοτε υπευθύνους, οι οποίοι εντελώς ανεύθυνα λειτουργώντας ωσάν γλωσσοπλάστες, αποφάσιζαν για την «εκλαΐκευση» της, και ταυτόχρονα την καταστροφή της!

Λέει κι άλλα, αλλά αυτά φτάνουν γι’ αρχή.

Ώστε λοιπόν καταργήθηκαν τα φωνήεντα η, υ, ω; Μα καλά, τελείως αδαείς είναι η κ. Φιλιππάκη, αυτός ο Κότζογλου και οι υπόλοιποι, δεν έχουνακούσει τον Μουφλουζέλη, που λέει ότι ένα κι ένα κάνουν δύο και πως τα φωνήεντα είναι εφτά; Δεν φτάνει που η τρόικα μας έκοψε τους μισθούς και τις συντάξεις, θα μας κόψουν τώρα και τα φωνήεντα; Και αφού καταργήθηκαν τρία από τα εφτά φωνήεντα, πώς μάς έμειναν πέντε; Α, προστέθηκε το ου. Και από τα σύμφωνα, παρόλο που «καταργήθηκαν» τα ξ και ψ, προστέθηκαν τα μπ, γκ και ντ, οπότε αυξήθηκαν κατά ένα, άρα 18+5 = 23.

Φυσικά, τα η, υ και ω δεν καταργήθηκαν. Αν κάνετε τον κόπο να πάτε στην επίμαχη γραμματική, θα δείτε ότι στη σελ. 35 δεν λέει ότι η ελληνική γλώσσα έχει 23 γράμματα αλλά ότι έχει 23 φθόγγους. Φθόγγους, όχι γράμματα! Γι’ αυτό άλλωστε και γράφονται μέσα σε αγκύλες, [α], [ι] κτλ. όπως πληροφορεί η υποσημείωση στη σελ. 34. Και στη σελίδα 39 δηλώνεται ολοκάθαρα ότι τα ελληνικά έχουν 24 γράμματα, όπως ξέρουν βέβαια όλα τα παιδιά που θα χρησιμοποιήσουν το βιβλίο αφού, μην ξεχνάμε, διδάσκεται στην 5η δημοτικού, σε μαθητές που έχουν μάθει ανάγνωση και γραφή προ πολλού! Και στη σελ. 40 υπάρχει αντιστοίχιση φθόγγων και γραμμάτων του αλφαβήτου, ενώ στη σελ. 41 υπάρχει άσκηση όπου τα παιδιά καλούνται να βρουν πόσους φθόγγους έχουν διάφορες λέξεις, π.χ. παίζουμε: 8 γράμματα αλλά έξι φθόγγοι.

Μπορεί η εκ Ραφήνας συντάκτρια να πέφτει από τα σύννεφα, και να επικαλείται τη γραμματική Τριανταφυλλίδη, αλλά το ότι η γλώσσα μας έχει πέντε φωνήεντα δεν είναι καθόλου καινοφανές. Το λέει, ακριβώς έτσι, η γραμματική Τριανταφυλλίδη την οποία επικαλείται (χωρίς προφανώς να την έχει ανοίξει), στη σελ. 13 (μιλάω για την ανατύπωση του 2002, ιδού το σχετικό απόσπασμα):

Φωνήεντα έχομε στη γλώσσα μας πέντε, τ’ ακόλουθα (ο λόγος είναι πάντοτε για φθόγγους και όχι για γράμματα): α, ε, ι, ο, ου.

Ό,τι λέει ο Τριανταφυλλίδης λέει και η νέα Γραμματική -με μια διαφορά που θα πούμε παρακάτω. Την επισήμανση ότι μιλάμε για φθόγγους και όχι για γράμματα η νέα Γραμματική την έχει στις σελ. 34 και 39.

Οπότε, δεν χρειάζεται πανικός. Η νέα Γραμματική δεν καταργεί κανένα γράμμα του αλφαβήτου, και άλλωστε πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, όταν διδάσκεται σε παιδιά που ήδη επί πέντε χρόνια έχουν κοπιάσει για να μάθουν το αλφάβητο των 24 γραμμάτων; Θα το ξεμάθουν και θα μάθουν καινούργιο; Και μόνο για δυο χρονιές, αφού στο γυμνάσιο διδάσκεται άλλη γραμματική; Απίθανα πράγματα -όχι, δεν συμβαίνει τίποτε τέτοιο.

Και τότε; Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Μήπως το όλο θέμα είναι μια τεράστια παρεξήγηση; Μήπως η συντάκτρια παρανόησε και υπέθεσε ότι η νέα σχολική Γραμματική τάσσεται υπέρ της φωνητικής ορθογραφίας;

Για τη συντάκτρια δεν ξέρω, αλλά αυτή την παρανόηση σίγουρα την έχει κάνει μεγάλη μερίδα των αναγνωστών του άρθρου στα διάφορα ιστολόγια, αν κρίνω από τα σχόλιά τους, όπου εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους επειδή υποθέτουν ότι η νέα Γραμματική γράφει π.χ. «φονίεντα», αφού τα η. υ, ω έχουν, τάχα, καταργηθεί. Και για μια τόσο ριζική αλλαγή της γλώσσας όπως θα ήταν η καθιέρωση φωνητικής ορθογραφίας, θα εξηγούνταν οι αντιδράσεις, ακόμα και ο ηθικός πανικός. Έχουμε άλλωστε το θλιβερό προνόμιο να παθιαζόμαστε ανοικονόμητα για τη γλώσσα μας· μην ξεχνάμε πως έχουμε θρηνήσει νεκρούς σε διαδηλώσεις που έγιναν επειδή ανέβηκε μια αρχαία τραγωδία μεταφρασμένη σε μικτή γλώσσα (στα Ορεστειακά του 1903).

Όμως κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί, η νέα Γραμματική επαναλαμβάνει σε γενικές γραμμές όσα και οι προηγούμενες. Η διαφορά είναι ότι η νέα Γραμματική αποφεύγει να χαρακτηρίσει φωνήεντα και σύμφωνα τα γράμματα του αλφαβήτου και κρατάει αυτόν τον χαρακτηρισμό μόνο για τους φθόγγους. Η πιο παραδοσιακή θεώρηση που χαρακτηρίζει «φωνήεντα» και τους φθόγγους αλλά και τα γράμματα του αλφαβήτου έχει το μειονέκτημα ότι δεν μπορεί να απαντήσει σε απλές ερωτήσεις όπως: Στη λέξη «εύκολος» το υ τι είναι; Φωνήεν ή σύμφωνο; Ή: Πόσα είναι τα φωνήεντα στη λ. «σούβλα», δύο ή τρία; Πράγματι, αν το καλοσκεφτούμε, οι χαρακτηρισμοί “φωνήεν” και “σύμφωνο” έχουν νόημα μόνο όταν περιγράφουμε φθόγγους (ή φωνήματα) και όχι γράμματα. Αν κοιτάξουμε ένα άγνωστό μας αλφάβητο, είναι αδύνατο να καταλάβουμε αν ένα άγνωστό μας γράμμα είναι φωνήεν ή σύμφωνο -για παράδειγμα τι είναι το ა του γεωργιανού αλφαβήτου; Ενώ αν ακούσουμε κάποιον να το προφέρει, θα καταλάβουμε αμέσως πως είναι φωνήεν, το [α].






Αυτό είναι το σημείο στο οποίο η νέα Γραμματική διαφέρει από τη γραμματική Τριανταφυλλίδη και όσες βασίστηκαν σε αυτήν -μην ξεχνάμε ότι από το 1941 (που εκδόθηκε η γραμματική Τρ.) έχουν περάσει εφτά δεκαετίες και πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι της γλωσσολογίας. Ο ενήλικος που έχει διδαχτεί για φωνήεντα-γράμματα ίσως ξενίζεται. Το παιδί που θα τα μάθει εξαρχής, δεν θα παραξενευτεί.

Θα μπορούσαν βέβαια οι συγγραφείς της γραμματικής να κάνουν λόγο για φωνήεντα-φθόγγους και φωνήεντα-γράμματα, αλλά επειδή απευθύνονται σε παιδιά του δημοτικού, που μάλλον θα μπερδεύονταν, οι συγγραφείς έκριναν σκόπιμο, σωστά πιστεύω, να κάνουν σαφή τον διαχωρισμό. Άλλωστε, το γεγονός ότι επέλεξαν να γράφουν τους φθόγγους μέσα σε αγκύλες και με διαφορετική γραμματοσειρά, βοηθάει τον μαθητή να ξεχωρίσει φθόγγο από γράμμα και απομακρύνει κάθε σύγχυση. Βέβαια, κανονικά θα έπρεπε, σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, οι περισσότεροι φθόγγοι να γράφονται με το λατινικό αλφάβητο, αλλά για παιδιά του δημοτικού καλύτερα έκαναν να επιλέξουν το ελληνικό με τη διαφορετική γραμματοσειρά. Εδώ που τα λέμε, αν έβαζαν τους φθόγγους με λατινικό αλφάβητο ούτε ψύλλος στον κόρφο τους, θα τους κατηγορούσαν ότι προπαγανδίζουν την αλλαγή αλφαβήτου!

Προσοχή, το ότι υπερασπίζομαι τις βασικές επιλογές των συγγραφέων της νέας Γραμματικής δεν σημαίνει ότι συμφωνώ σε όλα μαζί τους. Έχω κάποιες διαφωνίες σε άλλα θέματα, αλλά και στο προκείμενο θέμα αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλύτερα να προσθέσουν στα σύμφωνα (στους φθόγγους που είναι σύμφωνα) και τα τσ, τζ. Εδώ υπάρχει μεταξύ των γλωσσολόγων διχογνωμία και γίνεται ολόκληρη συζήτηση αν τα τσ και τζ έχουν μονοφθογγικό χαρακτήρα, με αρκετά επιχειρήματα εκατέρωθεν. Ας πούμε ότι θα ήταν απλούστερο για διδακτικούς λόγους να συμπεριληφθούν και τα τσ και τζ. Αλλά άλλο είναι αυτό το θέμα, που χρειάζεται επιστημονική συζήτηση κι άλλο η συνωμοσιολογία.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι πάντως, δεν αποκλείω και της συντάκτριας η οργή να οφείλεται σε παρεξήγηση, εκδοχή που ενισχύεται από την άποψή της, πιο κάτω, ότι «εφαρμόζοντας τη νέα Γραμματική, Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΘΑ ΧΑΘΕΙ». Αυτό θα ήταν ένα μικρό θαύμα, αλλά μέσα από την άτεχνη διατύπωση υποθέτω πως εννοεί ότι αν εφαρμοζόταν φωνητική ορθογραφία θα ήταν πιο δύσκολο να δει κανείς αμέσως την ετυμολογία  των λέξεων, π.χ. ότι ο ιπποκόμος (ιποκόμος πια) έχει να κάνει με τον ίππο ενώ ο υποκόμης (ιποκόμις πια) με το υπό. Το θέμα της φωνητικής ορθογραφίας έχει ενδιαφέρον, αλλά ας μην το συζητήσουμε σήμερα. Μονολεκτικά, το έχω άλλωστε ξαναγράψει, είμαι αντίθετος με την ιδέα.

Στο γράμμα της συντάκτριας, πέρα από την αβυσσαλέα άγνοια, αναπαράγονται κάμποσοι γλωσσικοί μύθοι, ενώ το όλο κείμενο διαπνέεται από έναν κωμικό συνωμοσιολογικό χαρακτήρα. Παράδειγμα: Η νέα Γραμματική δεν ακολουθεί τον παλιό χωρισμό και την παλιά ορολογία (χειλικά, οδοντικά, λαρυγγικά σύμφωνα). Καταγγέλλει η δασκάλα: Τα χειλικά, οδοντικά και λαρυγγικά σύμφωνα ενώθηκαν, ανακατεύθηκαν και ξαναχωρίστηκαν όπως βόλευε τους συγγραφείς σε τριβόμενα και κλειστά! Πέρα από το ότι η γραμματική διακρίνει (στον πίνακα της σελ. 38) και διχειλικά, οδοντικά κτλ. σύμφωνα, και όχι μόνο τριβόμενα και κλειστά, σας ρωτάω: πώς μπορεί να «βόλευε» τους συγγραφείς η διάκριση σε τριβόμενα και κλειστά; Γιατί να βλέπουμε παντού σκοτεινά σχέδια;

Στα επόμενα η συντάκτρια αναπαράγει απλόχερα μύθους, όπως π.χ. για τις δηλώσεις Ράλλη (ότι τάχα ο Ράλλης είχε μετανιώσει που καθιέρωσε τη δημοτική· αλλά η αλληλογραφία Ράλλη-Κριαρά μαρτυράει ότι ήταν περήφανος για το έργο του αυτό) ή ότι σύμφωνα με «μελέτες επιστημόνων» το μονοτονικό προκάλεσε αύξηση της δυσλεξίας (πρόκειται για την ανεκδιήγητη μελέτη του ψυχίατρου Τσέγκου, που κανείς γλωσσολόγος δεν τη θεωρεί σοβαρή). Το να νοσταλγεί το πολυτονικό η συντάκτρια δεν είναι επιλήψιμο, αλλά απορώ πώς θα κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν τη γλώσσα που τους διδάσκει όταν πιστεύει ότι πρόκειται για μια γλώσσα πολλαπλά βιασμένη, μια γλώσσα μειωμένης αξίας (αφού «ο κάθε τόνος είχε την αξία του»). Χώρια που η συντάκτρια έχει καταπιεί αμάσητες τις μπαρούφες του Λερναίου, ότι τάχα η ελληνική γλώσσα δεν είναι συμβατική αλλά νοηματική· διότι, μας λέει, αν χαθεί η ετυμολογία των λέξεων, η ελληνική θα γίνει «μια συμβατική γλώσσα όπως και τόσες άλλες».

Φυσικά, όλες οι ανθρώπινες γλώσσες είναι συμβατικές. Δεν υπάρχει καμιά λογική αναγκαιότητα που να συνδέει μια λέξη με το νόημά της, εκτός από τις λιγοστές περιπτώσεις ηχομιμητικών λέξεων. Τον πιο πιστό φίλο του ανθρώπου εμείς τον λέμε «σκύλο», οι αρχαίοι τον έλεγαν «κύνα», οι άγγλοι τον λένε dog και οι γάλλοι chien και δεν υπάρχει κανείς εγγενής λόγος που να έκανε τους αρχαίους να πουν «κύων» τον σκύλο, θα μπορούσαν να πουν έτσι τη νυφίτσα. Όσο αυθαίρετος είναι ο dog, άλλο τόσο είναι και ο σκύλος.

Όσο για τα σχόλια πολλών σχολιαστών στα ιστολόγια, τι να πει κανείς. Άλλοι θεώρησαν ύποπτο ότι η κ. Φιλιππάκη-Warburton έχει ξένο όνομα (ποιος της είπε να παντρευτεί αγγλοσάξονα;), άλλοι θεώρησαν ότι πρόκειται για το νέο χτύπημα μετά την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων στο γυμνάσιο (φυσικά, τα αρχαία διδάσκονται στο γυμνάσιο, από το πρωτότυπο, εδώ και είκοσι χρόνια), άλλοι ότι πρόκειται για σχέδιο της πρώην υπουργού, της κ. Διαμαντοπούλου, για να φέρει τα αγγλικά, άλλοι θυμήθηκαν ότι οι ανθέλληνες άλλαξαν το αυγό σε αβγό (όχι πάντως στη σχολική ορθογραφία, αν και για τον πόλεμο των αυγών αξίζει ειδικό άρθρο). Το μόνο παρήγορο είναι ότι βρέθηκαν αρκετοί που επισήμαναν το αυτονόητο, ότι άλλο φθόγγοι και άλλο γράμματα, αν και τα σχόλια στον ιστότοπο του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Ανατολικής Αττικής μάλλον θλίψη προκαλούν.

Όπως θλίψη προκαλεί και το ότι η δασκάλα της Ραφήνας, και ασφαλώς όχι μόνο αυτή, πέρα από την ψηλαφητή της άγνοια, έχει, αν και εκπαιδευτικός, τόσο αρνητική και καχύποπτη στάση απέναντι στους ειδικούς επιστήμονες για θέματα γλώσσας, τους γλωσσολόγους. Οι οποίοι, παρά τις φήμες, άνθρωποι είναι κι αυτοί, και ανθρώπινο είναι να απελπίζονται και να αποκαρδιώνονται όταν βλέπουν τέτοια αντιμετώπιση, οπότε κλείνονται στο καβούκι τους, στο σινάφι τους, και αφήνουν τη μαστοράντζα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και να παλεύει με τα κεφάλια του Λερναίου.

Αλλά πριν κλείσω θα σταθώ λίγο στον τίτλο του άρθρου, «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη» και την έκκληση του άρθρου «Ας αξιώσουμε να διατηρηθεί η ελληνική γλώσσα έτσι όπως μας παραδόθηκε». Δεν ξέρω πώς πρέπει να το ερμηνεύσουμε αυτό· μπορεί τάχα να μείνει ανέπαφη η γλώσσα; Αν με το ανέπαφη εννοούμε «αναλλοίωτη», αυτό είναι εντελώς αδύνατο. Η γλώσσα εξελίσσεται, κάθε γλώσσα εκτός από τις νεκρές. Κάποτε η ελληνική γλώσσα είχε οχτώ πτώσεις, αργότερα είχε πέντε, σήμερα έχει τέσσερις. Η δοτική απέμεινε μόνο σε στερεότυπες εκφράσεις, όχι στον ζωντανό λόγο. Κάποτε λέγαμε «δίδωμι», αργότερα «δίδω», τώρα «δίνω» και σπανιότερα «δίδω». Κάποτε λέγαμε «πατήρ», σήμερα «πατέρας». Από την αιτιατική «τον πατέρα» φτιάχτηκε η νέα ονομαστική, αρχικά σαν απόκλιση (σαν λάθος) που καθιερώθηκε στη συνέχεια. Και η ορθογραφία αλλάζει. Αν ανοίξετε εφημερίδα του 1920 θα δείτε τύπους όπως «είνε, συνειθίζω, μεγαλείτερος, φείδι, ταξείδι, καλλίτερος, κυττάζω» και άλλα πολλά. Τώρα όλα αυτά έχουν αλλάξει χωρίς μάλιστα να προκληθεί ο ηθικός πανικός που ξεσήκωσε το αυγό/αβγό. Αν αυτό εννοεί η συντάκτρια, η γλώσσα δεν μπορεί να μείνει ανέπαφη-αναλλοίωτη.

Μπορεί όμως να εννοεί «άθικτη», απείραχτη. Τι θα έθιγε τη γλώσσα; Από τα παραπάνω υποθέτω ότι η συντάκτρια φοβάται το ενδεχόμενο καθιέρωσης φωνητικής ορθογραφίας ή λατινικού αλφαβήτου, που υποτίθεται ότι είναι το πρώτο βήμα στα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων για να υποτάξουν τη χώρα μας. Καταρχάς, ας μείνει ήσυχη η συντάκτρια, οι αλλαγές αλφαβήτου και τα συναφή είναι πράγματα τα οποία εδώ και πολλές δεκαετίες σχεδόν κανείς δεν ζητάει. Αλλά, αναρωτιέμαι, τόσο χοντροκέφαλες είναι αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις, που επιδιώκουν να μας υποτάξουν μέσω της αλλαγής του αλφαβήτου και της γραμματικής της 5ης δημοτικού, δηλαδή μέσα από διαδικασίες που θα φέρουν καρπούς πολύ αργά, ύστερα από δεκαετίες; Τη στιγμή που η χώρα στενάζει κάτω από πέντε χρόνια ύφεσης, που συνθλίβεται κάτω από ένα δυσβάσταχτο χρέος, με το ηθικό στο μηδέν, με τους ταλαντούχους νέους να φεύγουν μετανάστες, με τα φιλέτα έτοιμα να ξεπουληθούν μπιρ παρά, τι ανάγκη έχουν από μακρόπνοους σχεδιασμούς; Μακάρι όλη η στόχευση των «εχθρών της χώρας» να ήταν η εξαφάνιση του ήτα και του ωμέγα…"



αναδημοσίευση από http://5dimcholarg.wordpress.com/2012/07/08/τελικά-είναι-εφτά-τα-φωνήεντα/


πηγή  http://sarantakos.wordpress.com/2012/07/06/grammatik/

www.syllogosdelmouzos.gr

http://www.syllogosdelmouzos.
gr/012/elgl12.pdf




οι απόψεις των κυρίων Καζάζη και Μπαμπινιώτη εδώ:



το κείμενο των 140 γλωσσολόγων για το βιβλίο γραμματικής του Δημοτικού εδώ





Συνέπειες της ζέστης...




σε λίγο που θα ξεμείνω από λεφτά
 σ' αυτόν το κύριο θα πάω να δανειστώ



με τα χρήματα που θα πάρω θα παραγγείλω...




θα πιω πορτοκαλάδα στο μαγαζί του Μπρίλι...




αλλά το καλύτερο δεν σας το είπα!






Here comes the sun - Beatles


ο καύσωνας ήρθε για να μείνει δυστυχώς...



ας τον απολαύσουμε τουλάχιστον!


μικρέ μου ανεμιστήρα, πόσο σ΄ αγαπώ!




το βίντεο το βρήκα στο ιστολόγιο  e-σχολικός σύμβουλος Π.Ε Κιλκίς


Παραδοσιακοί Φάροι της Ελλάδας


Παραδοσιακοί Φάροι της Ελλάδας 
(επιμέλεια: Σάββας Παυλίδης)
κλικ στην εικόνα



συνέντευξη με ένα φαροφύλακα και πληροφορίες για τους φάρους εδώ

ωραία ιστοσελίδα για τους φάρους της Ελλάδας εδώ


Υπερσιβηρικός: Μόσχα - Βλαδιβοστόκ, εικονικό ταξίδι με το Google Maps







 " Έξι ημέρες, δύο ήπειροι, ογδόντα επτά πόλεις, επτά χιλιάδες εξακόσια εικοσιένα χιλιόμετρα. Το ταξίδι που υπήρξε όνειρο ζωής για γενιές και γενιές ταξιδιωτών γίνεται τώρα «πραγματικότητα» (και) από την οθόνη του υπολογιστή μας. Αποτέλεσμα της συνεργασίας της Google και των ρωσικών σιδηροδρόμων, το εικονικό ταξίδι από τη Μόσχα στο Βλαδιβοστόκ είναι εδώ και λίγες μέρες «κομμάτι» του Google Maps. 



            Μη βιαστείτε να πατήσετε το play στο βίντεο. Διαλέξτε πρώτα τη μουσική και τα βιβλία που θα πάρετε μαζί σας: Θέλετε να ακούτε το ρυθμικό ήχο του τραίνου; Ή μήπως θα προτιμούσατε λίγη παραδοσιακή ρώσικη μπαλαλάικα; Θα διαβάζετε Τολστόι; Ή Νικολάι Γκογκόλ; 

             Στο παράθυρο κάτω αριστερά, βλέπετε το χάρτη της διαδρομής, με τρία διαφορετικά σύμβολα, για βίντεο, φωτογραφίες και κείμενο για την κάθε περιοχή. Κάνοντας κλικ επάνω τους, ανοίγει νέο παράθυρο, με τον χάρτη της περιοχής σε μεγέθυνση. Μαρκαρισμένα σε αυτόν, υπάρχουν σημεία ιστορικού, πολιτιστικού ή λαογραφικού ενδιαφέροντος, συνοδευόμενα από μικρά κειμενάκια, φωτογραφίες και βίντεο για το καθένα ξεχωριστά. 

            Μουσεία και αξιοθέατα γύρω από τη Μόσχα και τις μεγαλύτερες πόλεις, μικρά χωριουδάκια ξεχασμένα στην καρδιά της Σιβηρίας, λίμνες και ποτάμια που γέννησαν θρύλους και παραδόσεις, όλα ξετυλίγονται μέσα από μικρά, καλογραμμένα κείμενα, καλλιτεχνικές φωτογραφίες και ολοζώντανα βίντεο, τραβηγμένα από το παράθυρο του θρυλικού τραίνου. Επιλέξτε την επιθυμητή  «μουσική» και πατήστε το play. 

             Από το παράθυρο κάτω δεξιά μπορείτε να επιλέξετε τυχαία σημεία ενδιαφέροντος στη διαδρομή: ποτάμια, χωριά, λίμνες το όνομα των οποίων κάτι σας θυμίζει -ή και όχι απαραίτητα- για να δείτε απευθείας το αντίστοιχο βίντεο. Οι λήψεις είναι καθαρότατες και τόσο μεγάλης διάρκειας που θα χρειαζόσασταν ημέρες για να τις δείτε όλες. 

             Καθώς «ταξιδεύετε» βλέπετε κάτω δεξιά την απόσταση σε χιλιόμετραπου έχετε καλύψει από την αφετηρία στη Μόσχακαι εκείνη που απομένει μέχρι το τέρμα της διαδρομής, στο Βλαδιβοστόκστον Ειρηνικό. 

               Οι χάρτες που ανοίγουν στο νέο παράθυρο είναι οι γνώριμοι Google Maps. «Ζουμάρουν»  όσο θέλετε, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι, όχι μόνο για να ταξιδέψετε εικονικά, αλλά και για να οργανώσετε ένα κανονικότατο ταξίδι με τον Υπερσιβηρικό. Θα χρειαστείτε μόλις έξι ημέρες, μία ρωσική βίζα, 337 ευρώ και μερικά μπουκάλια βότκα. "

κλικ στην εικόνα και καλό ταξίδι!





Τι είναι πραγματικά η φτώχεια!


Μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι και αληθινή



Μια πλούσια οικογένεια ζει -όπως είναι φυσικό- με όλες τις ανέσεις, απολαμβάνοντας καθημερινά ό,τι επιθυμεί, μόνο που όλα τα μέλη της δείχνουν να μην εκτιμούν τον πλούτο τους. Το αντίθετο, μάλιστα! Είναι τις περισσότερες φορές αχάριστοι, δύσκολα ικανοποιούνται και πάντα ονειρεύονται κάτι παραπάνω από αυτό που έχουν. 

Ο πατέρας, απογοητευμένος από την αχαριστία, αποφασίζει να ξεκινήσει τη διδαχή από το γιο του και να του δείξει στην πράξη τι σημαίνει πραγματική φτώχεια. Έτσι επιλέγει μια φτωχή οικογένεια που ζει σε ένα ορεινό χωριό και τον παίρνει μαζί του να περάσουν λίγες μέρες μέσα στην απόλυτη φτώχεια… Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως ακριβώς θα ήθελε! Το αποτέλεσμα εκπλήσσει όχι μόνο τον ίδιο αλλά και όλους εμάς… 





Πέρασαν τρεις μέρες και δύο νύχτες στο χωριό. Στο δρόμο της επιστροφής ο πατέρας γεμάτος αγωνία ρώτησε το γιο του:

«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία», απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;», συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:
- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις…
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί έχουν ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές…
- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι…
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα…
- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, ενώ αυτοί σπέρνουν και θερίζουν γι’ αυτό…
- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη «συμφωνία» από πουλιά, βατράχια και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται πού και πού από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι…
- Εμείς μαγειρεύουμε στην ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ψήνουν στα ξύλα και ό,τι τρώνε έχει θεσπέσια γεύση…
- Εμείς για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις πόρτες ορθάνοιχτες, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους…
- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση… Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης, την οικογένειά τους…



Ο πατέρας, έμεινε έκπληκτος από τις απαντήσεις του γιου του…
Και ο γιος ολόκληρωσε με τη φράση:
«Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που μου δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε…»!!!


αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Στο τελευταίο θρανίο
πηγή: πέτρα, ψαλίδι, μολύβι, χαρτί

Αυτός που την άρχισε να τη σταματήσει γιατί η κρίση φέρνει αναστάτωση στους ανθρώπους...

΄







Τις δικές τους απαντήσεις για την οικονομική κρίση και την επίλυσή της έδωσαν μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμαριάς της Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας του Συλλόγου των Γονέων και Κηδεμόνων.

Λίγο πριν το κλείσιμο των σχολείων, τα παιδιά έγραψαν μια έκθεση με θέμα "Τι είναι οικονομική κρίση, πώς τη βλέπω, και τι προτείνω για να αντιμετωπιστεί".

Με την επιμέλεια του Προέδρου του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου, Δημήτρη Μάρδα, Καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών ΑΠΘ, παρουσιάζονται οι θέσεις-προτάσεις όλων των παιδιών που συμμετείχαν.

Εύα Τ. : «Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια χώρα που είχε όλα τα καλά του κόσμου... Οι άνθρωποι ήταν γενναίοι, φιλόδοξοι και ευγενικοί... Ήταν εργατικοί. Σιγά-σιγά όμως άρχισαν να κλέβουν, να μην δουλεύουν και έγιναν άπληστοι. Οι πολιτικοί με τα δικά τους «κόλπα» ανάγκαζαν τους πολίτες να τους ψηφίζουν... Οι άλλες χώρες βλέποντας το χαμό που επικρατούσε άρχισαν να τους εκμεταλλεύονται γιατί τους ζήλευαν... Το χειρότερο όμως ήταν ότι μέσα τους ένιωθαν απαίσια εξαιτίας της αρρώστιας των πολιτικών για το χρήμα». Με αυτήν τη μικρή ιστορία, περιγράφω ακριβώς πως κατέληξε η Ελλάδα...»

Δέσποινα Γ.: «Κρίση, μια τόσο δα μικρή λεξούλα, μόλις δυο συλλαβών! Τη βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση... την παρατηρούμε στα πρόσωπα των γονιών των δασκάλων, των ανθρώπων γύρω μας. Προσπαθούμε να καταλάβουμε την αξία της, το μέγεθος της δύναμής της και πώς μπορεί να επηρεάσει τόσο, μα τόσο πολύ την καθημερινότητά μας... Η οικονομική κρίση δημιουργεί αβεβαιότητα και ανασφάλεια που επηρεάζει όχι μόνο τους ενήλικες αλλά και τα παιδιά... Πρέπει να γυρίσουμε στις παλιές αξίες μας. Να γεμίσουμε την ψυχή μας με αγάπη, το μυαλό μας με αισιοδοξία, και την καρδία μας με ελπίδα. Να στηρίξουμε έστω και με μια μικρή αγκαλιά τους δικούς μας ανθρώπους. Να μην αφήσουμε κανένα να τσακίζει το αύριό μας...»

Δημήτρης Χ.: «Σήμερα για την κρίση φταίνε οι ανεξέλεγκτές δαπάνες, τα υπερβολικά δάνεια και ιδίως οι πολιτικοί, που τα προκάλεσαν... Η οικονομική κρίση μου προκαλεί μαύρα λυπητερά συναισθήματα. Εάν ζωγράφιζα ένα πίνακα με τα συναισθήματά μου, θα τον έβαφα μαύρο... Εκεί θα ζωγράφιζα επίσης έναν άστεγο άνθρωπο να ζητιανεύει και να κλαίει».

Παναγιώτης Π.: «H χώρας μας η Ελλάδα, αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα, που οδηγεί τους ανθρώπους σε απόγνωση... Η κυβέρνηση δεν έπαιρνε και δεν παίρνει αποφάσεις για να ξεφύγει η Ελλάδα από την κρίση. Βέβαια χωρίς καλούς συνεργάτες, μορφωμένους, έξυπνους, δίκαιους και τίμιους δε γίνεται δουλειά...Να βρεθούν δουλειές για τους μορφωμένους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό, γιατί αυτοί είναι η ελπίδα μας, επιτέλους δικαιοσύνη, τιμωρίες στους παραβάτες...»

Κωνσταντίνος Μ.: «Σε λίγο θα είμαστε άστεγοι και θα παρακαλάμε τους αστυνομικούς να μας βάλουν φυλακή για να έχουμε φαγητό να φάμε και να έχουμε στέγη...Το κυριότερο είναι ότι έχουμε τους πιο χάλια πολιτικούς στο σύμπαν, που αντί να κάνουν καλύτερα τα πράγματα τα έκαναν χειρότερα...»

Πρωτέας Μ. «Κρίση σημαίνει φτώχεια, ανεργία, οι άνθρωποι να μην μπορούν να αγοράσουν πράγματα για να ζήσουν... Αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός, θα έπαιρνα κάποιους άνεργους στο γραφείο μου να δουλεύουν με χρήματα που έχω από το κράτος. Μετά από λίγους μήνες όμως, θα προσπαθούσα να τους βρω δουλειά στα μαγαζιά. Αυτός είναι ο στόχος, να έχει κάποιος δουλειά στην αγορά...»

Όλγα Π. «Την κρίση... τη βλέπουμε την ακούμε, κι όμως αυτήν την απαγορευμένη λέξη κανένας δεν πίστευε ότι θα τη χρησιμοποιούμε τόσο συχνά... Άνθρωποι έξω πεινάνε, άλλοι είναι άρρωστοι και δεν έχουν χρήματα για φάρμακα, γίνονται συσσίτια για τους άστεγους! Εδώ μας έφεραν αυτοί οι ανίκανοι που κόβουν συνέχεια μισθούς για να καταφέρουν να πληρώσουν τα χρέη τους!!! Όμως αυτά τα χρέη δεν πρόκειται να ξεχρεωθούν ποτέ. Είμαι παιδί, αυτό όμως δε μ' εμποδίζει να πω τη γνώμη μου σε αυτό που βλέπω, που βιώνω και που όλοι μας συζητάμε πολύ έντονα.»


Τζούλια Β. Η κρίση είναι μια λέξη, η οποία δεν ξέρουμε τι σημαίνει και για να πούμε την αλήθεια ούτε οι πολιτικοί ξέρουν τι σημαίνει, γιατί άμα ήξεραν τι σημαίνει θα είχαν κάνει κάτι... Η κυβέρνησή μας βάζοντας χαράτσια νομίζει ότι θα σώσει την Ελλάδα. Όχι όμως μόνο δεν τη σώζει αλλά την καταστρέφει, γιατί οι άνθρωποι άμα δεν έχουν να φάνε φεύγουν σε άλλες χώρες και έτσι απλά καταστρέφουμε την Ελλάδα...

Στέλλα Κ. «Η οικονομική κρίση... είναι μια αλυσίδα που εάν σπάσει ο ένας κρίκος θα σπάσουν και οι υπόλοιποι... Το κράτος αυξάνει τους φόρους για περισσότερα έσοδα, με αποτέλεσμα οι πολίτες να αδυνατούν να τους πληρώσουν. Έτσι το κράτος δεν έχει αρκετά έσοδα...Το κράτος δεν έχει χρήματα να δώσει στους δανειστές κι έτσι αναγκάζεται να μειώσει μισθούς και συντάξεις. Όλα αυτά είναι μια αλυσίδα που σπάει σιγά-σιγά, κρίκος-κρίκος».

Κωνσταντίνος Μ.: «Οικονομική κρίση είναι ένα πρόβλημα στην μελλοντική μου ζωή και την παρούσα μου ζωή...Τέλος πάντων ας μπούμε στο ψητό. Λέω καλύτερα, να πάρουμε τα λεφτά που μας χρωστά η Γερμανία, να ξεπληρώσουμε αυτούς που δανειστήκαμε και να διαχειριστούμε καλά και σοφά τα λεφτά μας για να φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα. Τέλος!!!»

Μαριλίζα Π.: «Λοιπόν θα σας εκμυστηρευτώ πώς τη βλέπω εγώ (την κρίση) από τη σκοπιά των παιδιών. Τα παιδιά στην ηλικία 1-14 χρόνων υποφέρουν γιατί στερούνται τα παιγνίδια, το φαγητό, τις γνώσεις που χρειάζονται για να φτιάξουν γερά θεμέλια για το μέλλον. Ενώ οι ηλικίες των 15-35... δε βρίσκουν δουλειά αγχώνονται... και το πιο σημαντικό χάνουν την εμπιστοσύνη προς τους συνανθρώπους μας, γιατί μ' αυτά που ακούνε δεν ξέρουν ποιον να πρωτοπιστέψουν... Έχω την αίσθηση ότι το κράτος κοροϊδεύει όλους του Έλληνες».



Αναστασία Μ.: «Δε θα πρέπει να ανησυχούμε, γιατί υπάρχουν λύσεις σε όλα αυτά... Αν εκμεταλλευόμασταν το γεωγραφικό πλούτο μας, τις καταγάλανες θάλασσες και τη σημαντική ιστορία μας, θα μπορούσε ο παράγοντας του τουρισμού να γεμίσει τα ταμεία του κράτους. Υπάρχουν και άλλοι πολλοί παράγοντες... όμως ένα παιδί δε θα μπορούσε να δώσει λύσεις για όλα αυτά. Γι' αυτό καλό θα είναι η κυβέρνηση να σκεφτόταν λίγο περισσότερο...»

Κυριακή Μ.: «Η οικονομική κρίση πολλές φορές δεν πάει μόνη της. «Συνοδεύεται» και από την ηθική αλλά και από την κοινωνική κρίση. Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις από αυτούς που παίρνουν μεγάλους μισθούς και συντάξεις και όχι από αυτούς τους ανθρώπους που δουλεύουν σαν τα σκυλιά... Τα παιδία νιώθουν άσχημα και νομίζουν ότι φταίνε αυτά».

Χαράλαμπος Π.: «Λοιπόν, αυτά που πρέπει να κάνουμε είναι να μην σπαταλάμε χρήματα για πράγματα που επιθυμούμε, παρά μόνο για τα αναγκαία. Δε χρειάζεται να ζητάμε τα πάντα. Να προσπαθούμε να μη θέλουμε όλο και περισσότερα για να μην φέρνουμε τους γονείς μας σε δύσκολη θέση...Όλοι να είμαστε χαρούμενοι και αισιόδοξοι, ότι κάποτε θα φύγουμε από την οικονομική κρίση».

Θοδωρής Κ.: «Υπάρχουν πολλά είδη κρίσεων... Η πιο σημαντική κρίση είναι η κρίση ηθικών αξιών. Κάποιοι άνθρωποι εκμεταλλεύονται άλλους ανθρώπους. Αυτοί είναι οι πολιτικοί. Οι πολιτικοί φτιάχνουν ομάδες και τις κάνουν για το συμφέρον τους, δηλαδή νοιάζονται μόνο για τον εαυτόν τους».


Βαγγέλης Γ.: «Η κρίση είναι για μένα μια μαύρη σελίδα της ιστορίας της χώρας που θα ξεπεραστεί σύντομα. Με στεναχωρεί πολύ το γεγονός που χιλιάδες άνεργοι αναγκάζονται να μεταναστέψουν γα να βρουν δουλειά... Μερικοί άνθρωποι για να σωθούν από τα χρέη τους αυτοκτονούν. Αυτό που κάνουν είναι τραγικό. Δεν έχω καταλάβει γιατί το κάνουν, γιατί τα χρέη θα γυρίσουν στα παιδιά τους και από τα παιδιά στα εγγόνια τους και ούτω καθεξής. Δε γίνεται να αυτοκτονούν όλες οι γενιές της οικογένειας αυτής αν δεν έχει να ξεπληρώσει τα χρέη της...»

Μελίνα Ο.: «Ένας «ένοχος» o οποίος ευθύνεται για την οικονομική κρίση είναι οι πολιτικοί. Δύο από τα «εγκλήματα» τους είναι η σπατάλη και οι φόροι... Το πρόβλημα που μας απασχολεί είναι η αδικία στους φόρους. Όταν όλα γίνουν δίκαια από τους πολιτικούς, τότε υπάρχουν πολλοί τρόποι να βγάλουμε χρήματα... Όμως πιστεύω ότι η πιο σημαντική λύση στην οικονομική κρίση είναι η παιδεία, διότι αν καλλιεργηθεί σωστά, η δική μας η γενιά θα παίρνει πιο σωστές αποφάσεις. Θα ψηφίζουμε πιο σωστά και όχι με βάση το δικό μας συμφέρον αλλά με βάση το συμφέρον της χώρας μας...»

Θεοχάρης Τ.: «Η Γερμανία μας χρωστά πάρα, μα πάρα πολλά λεφτά. Άρα αν δεν μας τα δώσει, τότε εμείς οι Έλληνες έχουμε τεράστιο οικονομικό και χρηματικό πρόβλημα, αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε γιατί... η κρίση δεν είναι καθόλου καλό πράγμα».

Χρήστος Θ. Η Ελλάδα θα πρέπει να γυρίσει λίγο στα παλιά χρόνια και να εκμεταλλευτούμε ό,τι έχουμε. Δηλαδή να μην εισάγουμε προϊόντα από άλλες χώρες αφού τα έχουμε στην Ελλάδα. Ακόμα το κράτος να δίνει ένα κεφάλαιο σε ένα πολίτη για να ανοίξει δικιά του επιχείρηση... Εγώ βλέπω την κρίση σαν έναν εφιάλτη που γίνεται πραγματικότητα.

Στέλιος Δ. Ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί η κρίση είναι να είμαστε ενωμένοι, να μην αφήνουμε τη στεναχώρια και την απελπισία να μας χωρίσουν, να αλληλοστηριζόμαστε... Επίσης πρέπει να μπούμε δυναμικά στο εμπόριο και ορισμένα στοιχεία (άνεμος, νερό , ήλιος) να τα αξιοποιήσουμε με το σωστό τρόπο. Πρέπει να βρούμε νέες καλλιέργειες και να τις εξάγουμε...

Γιάννης Μ.: «Εγώ όταν σκέπτομαι την κρίση έχω ένα συναίσθημα αγωνίας για το τι θα γίνει στο μέλλον... Θα πρότεινα στους κύριους που έχουν πιο μεγάλη δύναμη από άλλους ανθρώπους δηλαδή τους πολιτικούς, να βοηθήσουν και αυτοί στο να γίνει καλύτερη η Ελλάδα δηλαδή μην βάζουν μόνο σε εμάς φόρους, αλλά να πληρώνουν και οι ίδιοι φόρο...γιατί έτσι θα σωθεί η Ελλάδα».

Θεοφάνης Φ.: «Για να ξεπεραστεί (η κρίση) μπορούμε να εξάγουμε ελληνικά προϊόντα, όπως το ούζο και τη φέτα. Να διαφημίσουμε την Ελλάδα σε άλλες χώρες γιατί είναι όμορφή και έχει πολλά αρχαία. Να παράγουμε στην Ελλάδα τα προϊόντα που χρειαζόμαστε και να μην τα παίρνουμε από το εξωτερικό γιατί...τα λεφτά της Ελλάδας θα φεύγουν έξω, ενώ αν τα παράγουμε εμείς θα μείνουν στην Ελλάδα».

Κίκα Χ.: «Αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός ή βουλευτής σίγουρα δε θα έκανα αυτά που κάνουν οι τωρινοί βουλευτές και πολιτικοί... Οι οικονομικά αδύναμοι να πληρώνουν φόρους ανάλογα με το εισόδημά τους και οι πιο πλούσιοι το ίδιο. Γιατί τώρα συμβαίνει το αντίθετο...»

Θοδωρής Τ.: «Οι δυο κυριότερες αιτίες της οικονομικής κρίσης είναι η ανικανότητα των πολιτικών μας και η φοροδιαφυγή. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε για τη φοροδιαφυγή είναι να ζητάμε απόδειξη, έστω και για μικρά ποσά... Όσο για το θέμα της ανικανότητας των πολιτικών μας, θα πρέπει να συμμετέχουμε ενεργά στις εκλογές».

Σοφία Χ.: «Αυτός που την άρχισε να τη σταματήσει γιατί η κρίση φέρνει αναστάτωση στους ανθρώπους... Οι πολιτικοί, ο δήμαρχος δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να σταματήσουν την αναστάτωση. Ελπίζουν όμως ότι οι επόμενες γενιές θα τη σταματήσουν. Τη ζωή ο θεός μας την έδωσε όχι για να στεναχωριόμαστε άλλα για να τη χαιρόμαστε!!!»

Αναστάσης Λ.: «Η οικονομική κρίση είναι δύο πράγματα: Το ένα είναι το ότι δεν κινείται το χρήμα και το δεύτερο είναι η κρίση των ηθικών αξιών... Οι δανειστές μας ζητάνε να ξεπληρώσουμε τα δάνεια που πήραμε πολύ γρήγορα, όμως το κράτος δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, με αποτέλεσμα το κράτος να αυξάνει κι άλλο τους φόρους και να κόβει κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις. Για να ξεπεραστεί η κρίση προτείνω... να δώσουμε ευκαιρίες σε νέους επιχειρηματίες, να εξάγουμε προϊόντα, να δώσουμε έμφαση στην ανάπτυξη του τουρισμού, και να μειωθούν λίγο οι φόροι».

Χρήστος Σ.: «Την οικονομική κρίση τη συναντάμε κάθε μέρα στη ζωή μας. Κάθε μέρα βλέπουμε άστεγους. Μερικοί από αυτούς είχαν μια δουλειά και ένα σπίτι. Όταν τους απέλυσαν δεν είχαν να πληρώσουν φόρους και δάνεια και γι' αυτό τους πήραν το σπίτι...»

Γιάννης Χ .: «Όσο για το ποιος έφταιξε που φθάσαμε σε αυτό το σημείο, νομίζω ότι είναι οι λανθασμένες αποφάσεις των ίδιων μας των εαυτών. Τα προηγούμενα χρόνια ξοδεύαμε χρήματα για ανούσιους λόγους και κανείς δε σκεφτόταν ότι κάποτε θα φθάναμε σε «αδιέξοδο»...

Σίμος Μ.: «Οι άνθρωποι δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους, αλλά πάντα προσπαθούν για το καλύτερο. Οι πολιτικοί μας όμως δεν κάνουν τίποτα, γι' αυτό μας λένε όλο ότι θα φύγει η οικονομική κρίση, αλλά δεν γίνεται τίποτα. Τώρα, πρέπει να τους εμπιστεύομαι ή δεν πρέπει να τους εμπιστεύομαι; Επειδή εγώ είμαι νέος άνθρωπος, είμαι πολύ λυπημένος και θαυμάζω τους πολίτες και τους γονείς μου. Για μένα, ελπίζω να βρω μια δουλειά και νομίζω ότι σε μερικά χρόνια θα φύγει η οικονομική κρίση».

Βασίλης Σ.: «Φαίνεται σαν να μη με νοιάζει, γιατί είμαι ένα απλό παιδί, όμως (την κρίση) την καταλαβαίνω γιατί βλέπω τον κόσμο σε τι δύσκολη θέση βρίσκεται...Για να την αντιμετωπίσουμε θα έλεγα, κάθε άνθρωπος να ξοδεύει πιο λίγα λεφτά και να μην πηγαίνει κάθε ημέρα βόλτα. Έτσι εγώ θα αντιμετώπιζα την κρίση».

Δημήτρης Ν.: «Όλοι προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα... με το λάθος τρόπο όμως. Εγώ έχω τη λύση: Αν για κάποιο διάστημα κατεβάζαμε τους φόρους και τις τιμές των προϊόντων πρώτης ανάγκης, τότε οι έμποροι που θα πουλάνε αυτά τα προϊόντα θα βγάζουν λεφτά για να ζήσουν και οι αγοραστές θα έχουν ότι χρειάζονται. Επομένως, οι έμποροι δε θα αναγκάζονται να απολύουν το προσωπικό τους και οι υπάλληλοι θα έχουν λεφτά για να ζήσουν».








αναδημοσίευση από το ιστολόγιο:  http://paidagwgos.blogspot.com/

πηγή: protothema.gr



Μεσοτοιχίες (ταινία)


Μια πολύ όμορφη ταινία που σας την προτείνω ανεπιφύλακτα.



Η Μαριάνα και ο Μαρτίν ζουν στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο του Μπουένος Άιρες. Κινούνται στους ίδιους χώρους, περνά ο ένας δίπλα από τον άλλον, αλλά δεν έχουν συναντηθεί ποτέ. Στην πρώτη ταινία, ο πολυβραβευμένος μικρομηκάς Γκουστάβο Ταρέτο αφηγείται μια τρυφερή ερωτική ιστορία που δεν έχει ακόμα ξεκινήσει, σχολιάζοντας χιουμοριστικά, όσο και μελαγχολικά, τη σύγχρονη αστική αποξένωση. Έτσι, με ένα λιτό και έξυπνο τρόπο η αργεντίνικη πρωτεύουσα γίνεται ο τρίτος πρωταγωνιστής ενός πρωτότυπου ρομάντζου γεμάτου πρωτότυπες κινηματογραφικές ιδέες, το οποίο βραβεύτηκε με τη Χρυσή Αθηνά καλύτερης ταινίας στο περσινό Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας».

πηγή κειμένου athinorama.gr