Υπέροχο ταινιάκι! Συμφωνώ πως ίσως είναι λίγο υπερβολικό, αλλά από την άλλη, πόσα παιδάκια και νέοι δεν είναι "glued" - ή, όπως συνηθίζουμε να λέμε σήμερα, "αρρωστάκια" με computer games, παιχνίδια κονσόλας ή ακόμα και ταινίες TV...Από τη μία, η κατάσταση αυτή αποτελεί "εύκολη λύση" για γονιό που θέλει κάποιες ώρες "άνεσης" του στυλ "ας κάτσει εκεί να βλέπει/παίζει για να κάνω εγώ τις δουλειές μου/μιλήσω στο τηλέφωνο" κλπ...Είναι η εύκολη λύση (δυστυχώς βέβαια, αλλά είναι)...Από την άλλη, τα σημερινά παιδιά (από 8 έως 12 ετών) δεν έχουν την ευχέρεια να κυκλοφορούν μόνα τους ( για να πάνε σε κάποιο φιλικό σπίτι, για παιχνίδι στην πλατεία και ούτω κάθε εξής) και αυτό συμβαίνει για ευνόητους λόγους που όλοι μας γνωρίζουμε...Κατανοώ το γονιό που μέσα στην τρέλα που ζούμε θέλει κάποιες στιγμές ηρεμίας, αλλά κατανοώ και το παιδί που χρειάζεται εκτόνωση ενέργειας...Το ιδανικό είναι να βρίσκονται "χρυσές τομές" (όπως και σε όλα άλλωστε)... Πάντως, έχω ακούσει για περιπτώσεις "καραμπινάτων αρρωστάκηδων" που έχουν χρειαστεί ψυχιατρική βοήθεια για να "ξεκολλήσουν"...Η αλήθεια λοιπόν, βρίσκεται κάπου στη μέση...
Όπως και με πολλά άλλα πράγματα, έτσι και με τα video games υπάρχει ο κίνδυνος εθισμού όταν υπερβούμε ορισμένα όρια στη χρήση τους. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα επαγγελματική και κοινωνική υστέρηση, οικογενειακά προβλήματα, εκπαιδευτική στασιμότητα, κ.λπ. Πιθανά αντίμετρα θα μπορούσαν να αποτελέσουν ορισμένες άλλες δραστηριότητες, όπως π.χ. τα επιτραπέζια παιχνίδια, το σκάκι ή ο μοντελισμός.
Υπέροχο ταινιάκι! Συμφωνώ πως ίσως είναι λίγο υπερβολικό, αλλά από την άλλη, πόσα παιδάκια και νέοι δεν είναι "glued" - ή, όπως συνηθίζουμε να λέμε σήμερα, "αρρωστάκια" με computer games, παιχνίδια κονσόλας ή ακόμα και ταινίες TV...Από τη μία, η κατάσταση αυτή αποτελεί "εύκολη λύση" για γονιό που θέλει κάποιες ώρες "άνεσης" του στυλ "ας κάτσει εκεί να βλέπει/παίζει για να κάνω εγώ τις δουλειές μου/μιλήσω στο τηλέφωνο" κλπ...Είναι η εύκολη λύση (δυστυχώς βέβαια, αλλά είναι)...Από την άλλη, τα σημερινά παιδιά (από 8 έως 12 ετών) δεν έχουν την ευχέρεια να κυκλοφορούν μόνα τους ( για να πάνε σε κάποιο φιλικό σπίτι, για παιχνίδι στην πλατεία και ούτω κάθε εξής) και αυτό συμβαίνει για ευνόητους λόγους που όλοι μας γνωρίζουμε...Κατανοώ το γονιό που μέσα στην τρέλα που ζούμε θέλει κάποιες στιγμές ηρεμίας, αλλά κατανοώ και το παιδί που χρειάζεται εκτόνωση ενέργειας...Το ιδανικό είναι να βρίσκονται "χρυσές τομές" (όπως και σε όλα άλλωστε)... Πάντως, έχω ακούσει για περιπτώσεις "καραμπινάτων αρρωστάκηδων" που έχουν χρειαστεί ψυχιατρική βοήθεια για να "ξεκολλήσουν"...Η αλήθεια λοιπόν, βρίσκεται κάπου στη μέση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και με πολλά άλλα πράγματα, έτσι και με τα video games υπάρχει ο κίνδυνος εθισμού όταν υπερβούμε ορισμένα όρια στη χρήση τους. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα επαγγελματική και κοινωνική υστέρηση, οικογενειακά προβλήματα, εκπαιδευτική στασιμότητα, κ.λπ. Πιθανά αντίμετρα θα μπορούσαν να αποτελέσουν ορισμένες άλλες δραστηριότητες, όπως π.χ. τα επιτραπέζια παιχνίδια, το σκάκι ή ο μοντελισμός.
ΑπάντησηΔιαγραφή