Φυλακή 1,5 τ.μ.
Πόσα τετραγωνικά χρειάζεται ένα παιδί για να ζήσει;
Πόσα τετραγωνικά χρειάζεται για να μάθει;
Πόσα τετραγωνικά χρειάζεται για να ονειρευτεί;
Σήμερα το έμαθα και αυτό. Στην διάρκεια του μαθήματος μπήκε ο διευθυντής με μία μεζούρα. Μέτρησε την αίθουσα. 7Χ7. 49 τμ. Δεν το ήξερα. Για μένα ήταν απλώς η αίθουσα που είχαμε βολευτεί, όχι και πολύ άνετα, 24 παιδιά της Στ’ τάξης και ένας δάσκαλος. Δουλεύοντας σε ομάδες και με τα συνηθισμένα έπιπλα μίας τάξης δεν μας έμενε πολύς χώρος για να κινηθούμε. Δεν μπορούσα να κινηθώ με ευκολία μεταξύ των ομάδων και να δω την πορεία των εργασιών τους. Οι μαθητές δεν μπορούσαν να κινήσουν θρανία και καρέκλες, ώστε να διευκολυνθεί η εργασία τους. Δεν παραπονέθηκα όμως. Ήταν η μεγαλύτερη αίθουσα και την πήραμε με δεδομένο πως ήμασταν το μεγαλύτερο τμήμα.
Όμως το μέτρημα μάς έδωσε μία διαφορετική απάντηση για το χώρο μίας σχολικής αίθουσας. Το Υπουργείο μάς ζήτησε να καταγράψουμε τα τ.μ. κάθε αίθουσας και να διαιρέσουμε με το 1,5. Και αυτό διότι μόνο 1,5 τ.μ. δικαιούται κάθε παιδί μέσα στην τάξη για τη ζωή και την εκπαίδευση του. 1,5 τ.μ.!
Συνεπώς, 49 : 1,5 = 32,66. Στην τάξη μας θα χωρούσαν 32 και όχι 24 παιδιά. 8 παιδιά περισσότερα!
Πόση οικονομία!
Τι εξορθολογισμός!
Είμαστε τώρα έτοιμοι για την κατάργηση του 10% των σχολείων (γύρω στα 1.500), όπως έχει εξαγγείλει ο Υπουργός.
Ας ξεχάσουμε τις παιδαγωγικές φλυαρίες για ομαδικές εργασίες, για ευχάριστο περιβάλλον που συμβάλλει στη μάθηση και για παιδαγωγικές γωνιές.
Εδώ βρήκαμε σε πόσα τετραγωνικά χωράει μία ανθρώπινη ζωή και η παιδική ηλικία!
Ίσως πάλι να βρήκαμε απλώς το μοναδικό μας αίτημα.
Περισσότερο χώρο για να αναπνεύσουμε. Για να δουλέψουμε. Για να μάθουμε. Για να ζήσουμε.
Άντε γιατί μας έχουν πνίξει!
Αλεξάκης Δημήτρης
Δάσκαλος της Στ’ τάξης του 10ου ΔΣ Ρεθύμνου
αναδημοσίευση από alfavita.gr
η εγκύκλιος του Υπουργείου εδώ
Όσοι από εσάς είσασταν μαθητές του δημοτικού στη δεκαετία του 1970 (συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς μου) και ειδικά σε μεγάλα αστικά κέντρα, θυμάστε πόσους συμμαθητές είχαμε μέσα στην τάξη μας (γύρω στους 30 με 32) και σε τί είδους θρανία καθόμασταν; (Τα θρανία - πάγκους, με ενσωματωμένο στενόμακρο κάθισμα και "τραπέζι" μαζί;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάστε το διπλανό/διπλανή σας, που αν κατά λάθος άπλωνε λίγο παραπάνω το χέρι προς το μέρος σας, "στένευε" το χώρο περισσότερο; (το ίδιο βέβαια συνέβαινε και από τη δική σας πλευρά.) Που θέλω να καταλήξω: Δυστυχώς, όσο καλά και να τα λένε οι σύμβουλοι εκπαίδευσης ή οι οποιοιδήποτε άλλοι ειδήμονες, πρέπει να το πάρουμε απόφαση: Η χώρα μας κάνει μεταστροφή στο παρελθόν (και όχι μόνο στον τομέα "εκπαίδευση" αλλά σε όλους τους τομείς.) Οι λόγοι είναι λίγο-πολύ γνωστοί: Στο όνομα της οικονομικής κρίσης (που κοντεύει να μας φτάσει όλους πια στα όρια της ανέχειας), κοιτά να "κόψει" από όλα, ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε...