Τι μου θύμισες τώρα! Στο πρώτο σχολείο που δούλεψα σαν αναπληρώτρια υπήρχαν παιδιά που κάνανε μιάμιση ώρα ποδαρόδρομο στα κατσάβραχα για να έρθουν (κι άλλο τόσο για να φύγουν). Έχουμε κι εμείς τις δυσκολίες μας, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε για ποιους γίνονται όλα, ποια είναι η ουσία της δουλειάς μας. Μπράβο για την ανάρτηση και σ'εσένα και στο σχολείο3!
Θυμάμαι κι εγώ μια ανάλογη περίπτωση σε σχολείο του Νομού Χανίων. Αυτά ήταν αδερφάκια και έμεναν μακριά από τον οικισμό. Κάθε μέρα ποδαρόδρομο 40 λεπτών μέσα στη ζέστη, ειδικά στο γυρισμό. Ζόρικα πράγματα...
Τα μπράβο αξίζουν περισσότερο στο συνάδελφο από το Βόλο. Κάνει ωραίες αναρτήσεις!
Τι μου θύμισες τώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο πρώτο σχολείο που δούλεψα σαν αναπληρώτρια υπήρχαν παιδιά που κάνανε μιάμιση ώρα ποδαρόδρομο στα κατσάβραχα για να έρθουν (κι άλλο τόσο για να φύγουν).
Έχουμε κι εμείς τις δυσκολίες μας, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε για ποιους γίνονται όλα, ποια είναι η ουσία της δουλειάς μας.
Μπράβο για την ανάρτηση και σ'εσένα και στο σχολείο3!
Θυμάμαι κι εγώ μια ανάλογη περίπτωση σε σχολείο του Νομού Χανίων. Αυτά ήταν αδερφάκια και έμεναν μακριά από τον οικισμό. Κάθε μέρα ποδαρόδρομο 40 λεπτών μέσα στη ζέστη, ειδικά στο γυρισμό. Ζόρικα πράγματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μπράβο αξίζουν περισσότερο στο συνάδελφο από το Βόλο. Κάνει ωραίες αναρτήσεις!