Αντιπροσωπευτική για τη στάση των ανθρώπων απέναντι σε άτομα με αναπηρία είναι η συγκινητική και ιδιαιτέρως έξυπνη διαφήμιση του οργανισμού “Pro Infirmis”, της Ελβετίας, ο οποίος βοηθά άτομα με ειδικές ανάγκες. Στην ουσία αποδεικνύεται ως πείραμα: σχεδόν όλοι οι άνθρωποι δείχνουμε κάποια εμπάθεια στα άτομα με ειδικές ανάγκες και λίγοι θα καθόντουσαν δίπλα στον άνδρα που κρύβεται μέσα στο αποκριάτικο κουστούμι.
“Χρειάζεται να μεταμφιεζόμαστε για να έρθουμε πιο κοντά;”, αναρωτιέται στο τέλος ο άνδρας με ειδικές ανάγκες, βγάζοντας το “κουστούμι παραλλαγής”. “Ελάτε πιο κοντά”…
(το είδα εδώ)
Η διαφορετικότητα πάντα τρομάζει...αντικατοπτρίζει τους βαθύτερους φόβους μας (τι θα γινόταν αν δεν ήμουν υγιής και δυνατός, κλπ.) Από την άλλη, το βασικό ένστικτο επιβίωσης "προστάζει" τη εξόντωση των "διαφορετικών": Στο ζωικό βασίλειο, οι αδύναμοι και ασθενείς διώκονται από την αγέλη, ακόμα και από τους ίδιους τους γονείς τους. Κι ας μην ξεχνάμε τον φοβερό και τρομερό Καιάδα των Σπαρτιατών. Οι "Καιάδες" υφίστανται ακόμα - και πάντα θα υφίστανται: Η φύση θέλει να προχωρά μπροστά, θέλει πλάσματα δυνατά και σφριγηλά, επειδή μέσω αυτών διαιωνίζονται τα είδη. Θα έλεγα κι άλλα πολλά, αλλά ας μη σας κουράσω...Το θέμα είναι το εξής: ως σκεπτόμενο είδος, έχουμε την επιλογή να "αγκαλιάσουμε" τη διαφορετικότητα...το ένστικτό μας όμως - γιατί κι εμείς, στο ζωικό βασίλειο των θηλαστικών ανήκουμε -, μας χτυπά "καμπανάκια", κι αυτό συμβαίνει επειδή δεν εξαιρούμαστε από την ενστικτώδη διαδικασία διαιώνισης του (υγειεούς) είδους μας....Σας μιλά ένας άνθρωπος που ξέρει πολύ καλά από "διαφορετικότητα", και πως τον αντιμετωπίζουν στο δρόμο, στο σούπερ μάρκετ, στην καφετέρια ή οπουδήποτε αλλού όταν τον βλέπουν να χρησιμοποιεί μπαστούνι στο περπάτημα, ή να κουτσαίνει. Οι αντιδράσεις όλων είναι πανομοιότυπες....στη φύση μας είναι...κι εγώ προσωπικά, το καταλαβαίνω αυτό απόλυτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφιερωμένο!
ΑπάντησηΔιαγραφή