Τι γίνεται αυτές τις μέρες, αυτά τα χρόνια στη Γάζα;
Πώς το ανεχόμαστε;
Επειδή δεν είναι δίπλα μας;
Επειδή δεν είναι συγγενείς μας;
Επειδή είναι οι "άλλοι";
Άκου, Ισραήλ
Όταν εμείς ήμασταν οι καταπιεσμένοι,
ήμουν ένα μαζί σας,
πώς όμως να είμαι τώρα
που γίνατε τύραννοι;
Είχατε την επιθυμία
να γίνετε παντοδύναμοι σαν τους λαούς
που σας δολοφονούσαν·
τώρα γίνατε, όντως, σαν αυτούς τους λαούς.
Επιβιώσατε από εκείνους
που σας φέρθηκαν βάναυσα·
γιατί λοιπόν τώρα η αγριότητά τους
διακατέχει εσάς;
Διατάξατε τα θύματά σας:
«Βγάλτε τα παπούτσια σας!»
Σαν τον αποδιοπομπαίο τράγο
τους οδηγήσατε στην έρημο,
στο μεγάλο τζαμί του θανάτου
με την πυρωμένη άμμο.
Αυτοί όμως δεν παραδέχτηκαν την αμαρτία
που θέλατε να τους φορτώσετε:
το αποτύπωμα των γυμνών ποδιών τους
πάνω στην άμμο της ερήμου
θα διαρκέσει πιο πολύ από τα σημάδια
που άφησαν οι βόμβες και τα τανκ σας.
Άκου λοιπόν, Ισραήλ…
Άκου τους θρήνους των θυμάτων σου
να αντηχούν τα παλιά δικά σου πάθη…
Ο Έριχ Φριντ (Erich Fried) ήταν ένας Εβραίος ποιητής που γεννήθηκε στην Αυστρία, διέφυγε στην Βρετανία το 1938 για να γλιτώσει από τους Ναζί, και είχε αυστριακή και βρετανική υπηκοότητα. Έγραψε αυτό το ποίημα (Höre, Israel) μετά τον πόλεμο των 6 ημερών το 1967.
(Η μετάφραση του ποιήματος είναι από την αγγλική μετάφραση -δεν μιλάω γερμανικά-, οπότε δεν διεκδικεί δάφνες.)
(κείμενο: pitsirikos)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου