Ισίδωρος Ζουργός: H βασικότερη αιτία της κακοδαιμονίας της εκπαίδευσης εντοπίζεται στο ότι σε πολιτικό επίπεδο η παιδεία ήταν πάντα περισσότερο ένα καύχημα από τα μπαλκόνια παρά ένα πραγματικό νοιάξιμο.

Μια συζήτηση με τον συγγραφέα για το νέο του βιβλίο «Οι ρετσίνες του βασιλιά», τη ζωή του, τη Θεσσαλονίκη, την παιδεία, τη διδασκαλία στην εποχή του Διαδικτύου, τη συγγραφή, την απώλεια αλλά και για το τι θεωρεί σημαντικό στη ζωή.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ - Lifo.gr

— Πείτε μου πώς είναι για έναν άνθρωπο να είναι δάσκαλος;

Οι δάσκαλοι ζούμε σε καταστάσεις εργασιακής πολυτέλειας, και για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ συναισθηματικής πολυτέλειας. Έχουμε το προνόμιο να μπορεί να ξεκινά η μέρα ή η εβδομάδα μας ακούγοντας π.χ. από ένα παιδί τι όνειρο είχε δει το προηγούμενο βράδυ. Τα παιδιά είναι το μέλλον, η ζωή που έρχεται και η ελπίδα των επόμενων χρόνων. 

Ο δάσκαλος έχει την τύχη να εισπράττει μερίδιο απ' αυτές τις αθώες επιθυμίες. Γι' άλλους, βέβαια, ίσως είναι αφόρητο να μιλούν καθημερινά με παιδιά, αλλά θα μπορούσαν να ακολουθήσουν ένα διαφορετικό επάγγελμα από εκείνο του δασκάλου. Όταν είσαι στην τάξη, οφείλεις να προσαρμόζεσαι στις ανάγκες της παιδικής ψυχής. Γι' αυτό πιστεύω ότι επιτυχημένος δάσκαλος είναι αυτός που παίζει επάξια τον ρόλο του, έχοντας συνείδηση της αποστολής του.

Όλη η συνέντευξη εδώ.

Πληροφορίες για τον Ισίδωρο Ζουργό εδώ.