....:-)Κάποτε, ήμουν ιδιοκτήτρια 4 σκύλων (3 ημιαιμάκια θηλυκά και 1 αρσενικό). Τα είχα βρει όλα κουταβάκια, μόλις είχαν ανοίξει τα ματάκια τους και βρίσκονταν τυλιγμένα σε νάυλον σακούλα σε σκουπιδοντενεκέ, κάπου στην Παλλήνη. Άκουσα τα κλαματάκια τους κι έτσι κατάλαβα τι συνέβαινε και που να ψάξω να τα βρω. Αυτό συνέβη πριν 20 χρόνια, συν ένα γατούλη κούκλο κοκκινοτρίχη που είχα ήδη. Μακροημέρευσαν όλα τους μέχρι βαθιά γεράματα. Είμασταν αχτύπητη παρέα! Τώρα, έχω μόνο μία σκυλίτσα , με την οποία είμαστε οι καλύτερες φίλες... Επίσης, φροντίζω καθημερινά και τις δεκαοχτούρες της γειτονιάς - τις ταΐζω σταράκι... Τα ζωάκια δίνουν μεγάλη χαρά, κι αν νιώσουν ασφάλεια κοντά σου, η στοργή τους είναι απερίγραπτη...πράγματι μας δείχνουν πώς να χαιρόμαστε τη ζωή με τα απλά κι ωραία της...
Εγώ πάλι, αν και από χωριό, δεν είχα πότε σκύλο ή κάποιο άλλο κατοικίδιο. Τώρα που έχω μεγαλώσει αρχίζω και τα συμπαθώ, και αυτά και τις γάτες. Τις τελευταίες απλώς δεν θέλω να με πλησιάζουν. Σιγά σιγά θα το ξεπεράσω κι αυτό! Κατά τ' άλλα ταΐζουμε κι εμείς κάτι σπουργίτια καθημερινά το μεσημέρι. Πέρα από την πράξη έχει και την πλάκα του. Περιμένουν υπομονετικά πότε θα τελειώσουμε το φαγητό για να φάνε κι αυτά με τη σειρά τους!
ΥΓ: κάποιοι φαίνεται να μη διδάσκονται από τους σκύλους :(
Δυστυχώς, το συγκεκριμένο περιστατικό το γνώριζα - και αρκετά παρόμοια, ειδικά στο Facebook γίνεται χαμός κι έχω υπογράψει πάμπολλες φορές σε ηλεκτρονικές συγκεντρώσεις υπογραφών διαμαρτυρίας και καταγγελίας...είναι όμως κι ο σαδισμός μέσα στη φύση μας - δυστυχώς...τον τελευταίο χρόνο η νομοθεσία έχει αλλάξει, και επιβάλλονται ποινές - κι έτσι ακριβώς πρέπει...η ποιότητα κάθε κράτους φαίνεται ΚΑΙ από τον τρόπο που οι πολίτες φέρονται στα υπόλοιπα πλάσματα....
Ώστε ταΐζετε κι εσείς τα πτηνά της γειτονιάς...:-) Τέλεια! :-) Είναι απίστευτα εντυπωσιακή η μαζική προσγείωση τους όταν κατεβαίνουν να φάνε, κι αν για κάποιο λόγο τρομάξουν, απογειώνονται πάλι μαζικά και μετά από δευτερόλεπτα, ξανακατεβαίνουν...το τί χάζι τα κάνω, δε λέγεται! Τους έχω βάλει και ποτίστρα για νεράκι...
....:-)Κάποτε, ήμουν ιδιοκτήτρια 4 σκύλων (3 ημιαιμάκια θηλυκά και 1 αρσενικό). Τα είχα βρει όλα κουταβάκια, μόλις είχαν ανοίξει τα ματάκια τους και βρίσκονταν τυλιγμένα σε νάυλον σακούλα σε σκουπιδοντενεκέ, κάπου στην Παλλήνη. Άκουσα τα κλαματάκια τους κι έτσι κατάλαβα τι συνέβαινε και που να ψάξω να τα βρω. Αυτό συνέβη πριν 20 χρόνια, συν ένα γατούλη κούκλο κοκκινοτρίχη που είχα ήδη. Μακροημέρευσαν όλα τους μέχρι βαθιά γεράματα. Είμασταν αχτύπητη παρέα! Τώρα, έχω μόνο μία σκυλίτσα , με την οποία είμαστε οι καλύτερες φίλες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, φροντίζω καθημερινά και τις δεκαοχτούρες της γειτονιάς - τις ταΐζω σταράκι...
Τα ζωάκια δίνουν μεγάλη χαρά, κι αν νιώσουν ασφάλεια κοντά σου, η στοργή τους είναι απερίγραπτη...πράγματι μας δείχνουν πώς να χαιρόμαστε τη ζωή με τα απλά κι ωραία της...
Εγώ πάλι, αν και από χωριό, δεν είχα πότε σκύλο ή κάποιο άλλο κατοικίδιο. Τώρα που έχω μεγαλώσει αρχίζω και τα συμπαθώ, και αυτά και τις γάτες. Τις τελευταίες απλώς δεν θέλω να με πλησιάζουν. Σιγά σιγά θα το ξεπεράσω κι αυτό! Κατά τ' άλλα ταΐζουμε κι εμείς κάτι σπουργίτια καθημερινά το μεσημέρι. Πέρα από την πράξη έχει και την πλάκα του. Περιμένουν υπομονετικά πότε θα τελειώσουμε το φαγητό για να φάνε κι αυτά με τη σειρά τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: κάποιοι φαίνεται να μη διδάσκονται από τους σκύλους :(
Δυστυχώς, το συγκεκριμένο περιστατικό το γνώριζα - και αρκετά παρόμοια, ειδικά στο Facebook γίνεται χαμός κι έχω υπογράψει πάμπολλες φορές σε ηλεκτρονικές συγκεντρώσεις υπογραφών διαμαρτυρίας και καταγγελίας...είναι όμως κι ο σαδισμός μέσα στη φύση μας - δυστυχώς...τον τελευταίο χρόνο η νομοθεσία έχει αλλάξει, και επιβάλλονται ποινές - κι έτσι ακριβώς πρέπει...η ποιότητα κάθε κράτους φαίνεται ΚΑΙ από τον τρόπο που οι πολίτες φέρονται στα υπόλοιπα πλάσματα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΏστε ταΐζετε κι εσείς τα πτηνά της γειτονιάς...:-) Τέλεια! :-) Είναι απίστευτα εντυπωσιακή η μαζική προσγείωση τους όταν κατεβαίνουν να φάνε, κι αν για κάποιο λόγο τρομάξουν, απογειώνονται πάλι μαζικά και μετά από δευτερόλεπτα, ξανακατεβαίνουν...το τί χάζι τα κάνω, δε λέγεται! Τους έχω βάλει και ποτίστρα για νεράκι...